Rębieskie Kolonia 7a, Zduńska Wola
rebieski.gaj@gmail.com
607 984 977
TINA (Fuerza Mahatma-La) i BIANKA (Fabianne Perla Silesia)
Od lewej: MILKA (Proca-Filoska Filos), BIANKA (Fabianne Perla Silesia), DUBLER Rębieski Gaj, TYCJAN Osemit, TINA (Fuerza Mahatma-La)
Od lewej: TINA (Fuerza Mamatma-La), MILKA (Proca- Filoska Filos), BIANKA (Fabianne Perla Silesia) i TYCJAN Osemit
BIANKA (Fabianne Perla Silesia)
TINA (Fuerza Mahatma-La)
DIANA Rębieski Gaj - zdjęcia Nicole Koctarova
Na więcej pytań z chęcią opowiemy telefonicznie lub mailowo.
Podsumowując, Pirenejski Pies Górski nie jest rasą dla każdego, wymaga dużo poświecenia i uwagi. Nowy właściciel musi liczyć się z tym, że Pirenejczyk to pies, który uwielbia towarzystwo ludzi, pozostawienie go samego sobie będzie dla niego bardzo krzywdzące.
Pirenejski Pies Górski jest dużym psem, co równa się z tym, że dużo je – należy się z tym liczyć przed zakupem dużego psa. Karma, czy to mokra czy sucha, jest podstawą diety psów, ale można ją urozmaicić na wiele sposobów:
• podając surowe mięso wołowe, jagnięce, drobiowe (serca wołowe, szyjki indycze, świńskie nóżki itp.)
• ryby bez ości
• kurze łapki
• surowe żółtka jaj
• kości. Pies dostający kość poświeci jej dużo uwagi, więc jest to dobre rozwiązanie by zająć psa na pewien czas (należy pamiętać, że kości muszą być surowe, jakakolwiek obróbka termiczna sprawia, że kość kruszeje, a co za tym idzie może się łamać a jej ostre końce wbić w jelita psa. Odradzamy również kości drobiowe)
• owoce i warzywa, np.: marchew, seler, jabłka (należy pamiętać o tym, że istnieje lista produktów zakazanych w diecie psa i są to np.: czosnek i cebula, awokado, winogrona i rodzynki, szczaw i szpinak, cytrusy, rabarbar itp.)
Najlepsze dla nich miejsce to dom z ogrodem, miejscem do swobodnego wybiegania się, miejscem gdzie będzie mógł pilnować i obserwować. Są to psy stróżujące i pilnujące stada – w genach mają potrzebę obserwowania otoczenia, reagowania na wszystkie niebezpieczeństwa. Kojce są potrzebne tylko w kryzysowych sytuacjach, warto od małego uczyć malucha, że czasami musi tam na chwile zostać. Najważniejsze byś przed zakupem zastanowił się, czy jesteś w stanie poświęcić swój czas na wychowanie czworonoga, zapewnić mu dobry rozwój i okazać miłość. Jeżeli spełniasz te warunki już nic nie stoi na przeszkodzie.
Psy te należą do stosunkowo zdrowych i odpornych psów. Cierpią najczęściej z powodów natury kostno-stawowej, dlatego tak ważne jest by w wieku dorastania nie przekarmić szczeniaka. Bardzo rzadko występuje u nich dysplazja stawów biodrowych. Są to psy podatne na głuchotę wrodzoną, którą wykrywa się już w wieku szczenięcym.
Ich sierść jest samoczyszcząca i jest bardzo pożądana i ceniona przy wyrobie swetrów. Aby zachować nieskazitelny wygląd szaty, należy psa czesać chociaż raz w tygodniu. Jest wiele szczotek, które umożliwiają łatwe czesanie tego grubego włosia. Pirenejczyka można również kąpać, używając do tego specjalnych szamponów dla białej sierści.
Sierść pirenejczyków jest dość długa i gęsta, bywa również szorstka. Na nogach sierść bywa miękka, gęsta i wełniasta, tworząc tzw. portki. Psy te gubią sierść przynajmniej dwa razy do roku, po zimie gubią gęsty podszerstek. Umaszczenie tych psów bywa różnorakie. Pirenejczyk powinien mieć sierść białą ze znaczeniami. Łaty mogą być jasne lub bardzo ciemne, szare, borsucze, wilcze, blado żółte lub pomarańczowe i powinny znajdować się na głowie i uszach, a także przy postawie ogona i niekiedy na tułowiu.
Pirenejski pies górski to idealny towarzysz i przyjaciel nie tylko dla osoby dorosłej, ale także dla dzieci. Jest na tyle inteligentny, że wie, iż dziecko traktuje wiele zachowań jako zabawę i nie obraża się, ani nie okazuje agresji – wręcz przeciwnie jest cierpliwy i łagodny. Są to psy o wyjątkowym charakterze, całkowicie oddane rodzinie, którą mają pod swoją opieką. Są energiczne i żywiołowe, zrównoważone, pewne siebie i kochane. Pamiętajcie, pies jest taki na jakiego go wychowamy.
W naszej hodowli pierwsza suczka Pirenejczyka pojawiła się w 2016 roku, a następna już w 2017 roku. Tina i Bianka to dostojne przedstawicielki swojej rasy, ale już na wstępie możemy powiedzieć, że każda z nich jest zupełnie inna. Pirenejczyk sam w sobie jest psem stróżującym, czujnym, który nawet z największego misia może zamienić się w groźnego obrońcę podwórza. Bardzo przywiązują się do swojej rodziny, okazują mnóstwo miłości, są łagodnymi i delikatnymi psami, wbrew swojemu wyglądowi. Ich zadaniem było pilnowanie owiec, aktualnie częściej pełnią rolę towarzysza, opiekuńczego członka rodziny. Są to więc psy silne, wytrzymałe, zwinne i łagodne. Pirenejski Pies Górski to pies z temperamentem, który bardzo często chodzi własnymi ścieżkami, a czasami bywa nawet uparty. Mają skłonność do dużej samodzielności i niezależności. Trzeba im poświęcić dużo cierpliwości przy nauce różnych komend, ponieważ nie jest to rasa, która ślepo wykonuje wszystkie sztuczki.
Pirenejski Pies Górski jest psem o sporych gabarytach, imponujący w wyglądzie i mocno zbudowany. Ich waga i wzrost mogą się wahać, u psów jest to wysokość w kłębie 70-80 cm i waga 50-65 kg, a u suk wysokość w kłębie 65-75 cm i waga 40-55 kg. Jest psem o długiej sierści, ich wyróżniającym i charakterystycznym elementem wyglądu są wilcze pazury na tylnych łapach, które są pozostałością po pierwotnych przodkach.
Rasa ta wywodzi się z pasm górskich we Francji i Hiszpani - Pireneji, stąd nazwa rasy – Pirenejski Pies Górski. Utrzymywane były głownie do pilnowania stad owiec. Od kilkudziesięciu lat rasa ta zaczęła się odradzać, można spotkać coraz więcej hodowli – miłośników tych psów, którzy z pasji do ich charakteru, usposobienia i wyglądu zajmują się hodowlą tych pięknych zwierząt.
Karmienie
Dla kogo ta rasa?
Zdrowie
Sierść i pielęgnacja
Charakter
Wygląd
Pochodzenie
PARE SŁÓW O PIRENEJSKIM PSIE GÓRSKIM
